Κάνε ααααααααααααα!!!!!!!!!!!!!!!!

Ανυπομονούσα στην αρχή πότε θα έρθει ο 6ος μήνας να ξεκινήσουμε επιτέλους τις στερεές, γιατί καλός και χρυσός ο θηλασμός, αλλά πλέον νόμιζα ότι το στήθος μου ήταν η προέκταση του στόματος της μπουμπούς, και επιπλέον είχα την εντύπωση ότι δεν χόρταινε πια με σκέτο γάλα......

Και ο Γολγοθάς μας ξεκινάει........


Με τις ευλογίες της παιδιάτρου, αρχίσαμε τα μήλα.........
Μίλα μου για μήλα... κόκκινα, πράσινα, γλυκά, ξυνά, μέτρια, αλεσμένα νερουλά, με λίγο αχλαδάκι, με πολύ αχλαδάκι, να μην τα πολυλογώ, δεν τρώγαμε καθόλου!!!!
Κάνε ααααααααααααααααα!!!!! μπα.........................Ούτε μια μπουκιά, ούτε μια ιδέα. Ότι κατάφερνα να της βάζω στο στόμα το έβγαζε επί 2 !!! Ω ναι! Μαγική εικόνα!!
Οι μέρες περνούσαν και με τις στερεές καμία πρόοδο.
Οπότε το ρίξαμε στο ρυζάλευρο. Άλλο από εκεί... το ρυζάλευρο μας κοκκίνιζε το δέρμα στην απλή επαφή...
Πάει και αυτή η ελπίδα, βούλιαξε το καράβι των κρεμών, αλλεργία...

Κάποια στιγμή ξεπεράστηκε, αλλά και πάλι του κάκου.... η ποσότητα φαγητού μας ήταν πάντα ελάααααχιστη, και φυσικά όλη η γειτονιά συμμετείχε στις 5 αποτυχημένες προσπάθειες ημερησίως να φάμε. Έβλεπα παιδιά φιλενάδων μου να αδειάζουν το πιάτο με την κρέμα σε 5 λεπτά, άλλα ήθελαν 2 κουτάλια για τάισμα, και η δικιά μου γύρναγε το κεφάλι δεξιά και σφράγιζε το στόμα από την πρώτη μπουκιά.
Πήραμε σούπερ καθισματάκια υπερπαραγωγή (μπας και γίνει κανένα θαύμα), τα έφαγαν οι αράχνες. Βρε κουκλίτσα μου, αγάπη μου, πριγκίπισσά μου, τραγουδάκια, κουκλοθέατρο, βίντεο κλιπ με μαμούνια - ζουζούνια την μάγια την μέλισσα και ότι άλλο σε έντομο κυκλοφορεί, μπρρρρρρρρρρ, τζίφος!! Ούτε αγκαλιά γινόταν τπτ, ούτε με κυνηγητό. Το φαγητό καταλήγει σταθερά στο πάτωμα, στα ρούχα μου-της, και περιέργως η μεγαλύτερη ποσότητα του φαγητού πάντα είναι στα μαλλιά της.
Μπουφλίζουμε το πιρούνι-κουτάλι, κάνει κινήσεις με τα χέρια της προκειμένω να αποφύγει την μπουκιά που και ο ικανότερος τροχονόμος θα ζήλευε, και πάντα τα καταφέρνει...
Πού και πού τρώμε κανένα φλάς με καμία μακαρονάδα κυρίως ή τραχανα και κάτι ψιλοτρώμε. Αλλιώς, το κάθε γεύμα καταλήγει σε τσακωμό, και απαραιτήτως μπάνιο.
Ακούω στο πάρκο μαμάδες να λένε, δεν το προλαβαίνω, όλο τρώει, έφαγε ένα μήλο ένα πορτοκάλι, το αυγό του, τον χυμό του και στις 12 πεινούσε και ήθελε το μεσημεριανό του.
Ντοινγκκκκκκκκ, δεν μπορεί, εμένα το παιδί μου εκτός από το γάλα του, ήπιε λίγο πορτοκαλάδα με το ζόρι και δατς ιτ φορ δε ντέι!!
Το κορυφαίο είναι ότι, όταν είναι σε ξένο σπίτι ότι και να της δώσουν λέει Μαμ Μαμμμμμμμμμμμμ και το ξεπατώνει, κάνει λες και την έχουμε νηστική, ενώ πριν από λίγο έχω ταΐσει τον σκουπιδοτενεκέ με το ωραιότατο φαγάκι της (το οποίο ήταν του γούστου της, μέχρι σήμερα, που δεν της άρεσε...).
Τί να πω, δεν είμαι και η Βέφα βρε παιδί μου, αλλά τρώγονται (πώς αλλιώς, δεν μπορεί κάτι θα μου είχε πει το ταίρι τόσα χρόνια....).
Παρ' όλα αυτά, εγώ επιμένω και συνεχίζω να της βάζω απ' όλα στο πιατάκι της με την ελπίδα μια μέρα να τ' αδειάσει.... Πού θα πάει, κάποτε θα φάει 2-3 μέρες σερί!!!!!

(Το καλό, μου το 'κανε σήμερα, ενώ ήταν με πυρετό από εχτές, καθάρισε 2 πιάτα μακαρονάδα, 1 το μεσημέρι και ένα το βράδυ!!!!!!!!!!!!! χαχαχαχαχα, έπρεπε να το είχα τραβήξει βίντεο να το βλέπω τις άλλες μέρες !!!)