Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Θηλασμός, ιστορία μου γλυκιά!!!


Με αφορμή την εβδομάδα μητρικού θηλασμού (1-7/11/2011), θέλω να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία μου στον θηλασμό...
Ξεκίνησα να ακούω για τον θηλασμό (ή μάλλον να διαβάζω..) στο parents την περίοδο που έμεινα έγκυος, για τα οφέλη του θηλασμού κλπ. Ταυτόχρονα όμως διάβαζα και τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν θηλάζουσες μανούλες και οφείλω να πω ότι κάπως "τρόμαξα". Γιατί, λέω τώρα εγώ, θα έχεις το καινούργιο πλασματάκι αγκαλιά, δεν θα ξέρεις αν έφαγε, σιγά μην θυμάμαι πότε πόσο κλπ, πόσες βρεγμένες πάνες, πόσες κενώσεις.... Πονοκέφαλος....


Λίγο πριν γεννήσω, και κατά την διάρκεια κάποιων μαθημάτων στην "¨Φαιναρέτη", το θέμα Θηλασμός αναλύθηκε τόσο πολύ που πλέον απέκτησα την σιγουριά ότι θα θηλάσω (μαζί με την σιγουριά ότι θα γεννήσω φυσιολογικά, αλλά τέλος πάντων..), έμαθα τις σωστές στάσεις, το σωστό πιάσιμο της θηλής, τα είχα όλα όμορφα τακτοποιημένα βρε παιδί μου στο κεφάλι μου, σιγουράκι τρελό!!!

Έλα όμως που η πράξη απείχε έτη φωτός από την πραγματικότητα! Γέννησα με καισαρική με αποτέλεσμα το γάλα να κάνει μέρες να εμφανιστεί. Στο μαιευτήριο παρ' όλες τις προσπάθειές μου η Λούση αντί να πίνει όταν την έβαζα στο στήθος κοιμόταν!!! Μόνο που δεν ροχάλιζε, μιλάμε μου ερχόταν να κλάψω από την απελπισία μου! Εν το μεταξύ στο Έλενα με πίεζαν να δώσω ξένο γάλα γιατί το μωρό έχανε πολύ βάρος, δεν μας άφηναν να φύγουμε, η Λου συνέχιζε να μην πίνει ούτε το συμπλήρωμα (που αναγκαστικά έδωσα προκειμένω να μας δώσουν εξιτήριο), και αφού βρέθηκε τελικά μια παιδίατρος εκεί μέσα που είπε ότι το μωρό ήταν μια χαρά (και οι ζυγαριές-πλατφόρμες ήταν για την λαϊκή πανύγηρη, γι αυτό μας έβγαζαν άλλα αντί άλλων στις ζυγίσεις) φύγαμε για το σπιτάκι μας με μια συνταγή για συμπλήρωμα απαραιτήτως ανα 6ωρο με Απταμίλ. Λες και σου έγραφε αντιβίωση για την ίωση ένα πράμα.....

Τέλος πάντων, με την βοήθεια της μαία μας από την Φαιναρέτη, και το οκ της παιδιάτρου, σε λίγες μέρες κόψαμε και το συμπλήρωμα και θηλάσαμε αποκλειστικά.
Υπήρξαν περίοδοι που νόμιζα ότι το γάλα δεν μας έφτανε, κατάπια εκατοντάδες χαπάκια μαγιάς μπύρας κάτι που εμένα τουλάχιστον με βοήθησε πολύ, και φτάσαμε σήμερα να είμαστε ακριβώς 18 μηνών και ακόμα να θηλάζουμε!

Καλά, μιλάμε το τί έχω ακούσει που θηλάζω ακόμη, δεν περιγράφεται!! Έπρεπε να τα γράφω κάπου ρε γμτ!  Καταρχήν είναι ανεπαρκές, δεν δίνει τα απαραίτητα συστατικά στο μωρό (λαϊκιστή κοπελιά το γάλα σου είναι νερό πλέον !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!), θα γίνει βυζάκιας μέχρι να πάει σχολείο, θα "κρεμαστεί" από πάνω σου και όλα τα συναφή... Δεν ξέρουν όμως πως όσο μου τα λένε, τόσο πεισμώνω και παρατείνω την διάρκεια του θηλασμού. (αγύριστο κεφάλι .......)
Θηλάζω παντού πλέον (στην αρχή με είχε φάει το αυτοκίνητο...), αν και τώρα πίνει μόνο πρωί-μεσημέρι-βράδυ οπότε και συνήθως είμαστε στην ησυχία του σπιτιού μας. Φέτος το καλοκαίρι πάντως την τιμητική τους την είχαν οι παραλίες!! Όπου ξαπλώστρα και άρμεγμα κανονικό! Πολύ δίψα!

Ο αρχικός μου στόχος ήταν το τρίμηνο, μετά το εξάμηνο, ο χρόνος, και τώρα τα 2 έτη, και βλέπουμε...

Πάντως ακόμα το διακεδάζουμε μαμά και κόρη, έχει πολύ χαβαλέ το πρωί που με ξυπνάει και έρχεται και τραβάει τα σεντόνια, ψάχνει την πυτζάμα να βρεί το breakfast της, το βραδάκι που πριν κοιμηθεί θηλάζοντας της χαϊδεύω το μαγουλάκι και γουργουρίζει από ευχαρίστηση και τόσες άλλες υπέροχες στιγμές!!!!!!!

Θα μπορούσαν αν μιλάω ασταμάτητα για αυτή την υπέροχη εμπειρία!!

Περιμένω να μου γράψετε και εσείς την εμπειρία σας και τα σχόλιά σας!!!!!!!!!!


Θα είμαστε όλες εκεί!!!
http://www.facebook.com/event.php?eid=228418203872633



Θέλω να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως 
για την πολύτιμη βοήθειά τους στο να θηλάσω αποκλειστικά
την μαία μας στην Φαιναρέτη κα.Μαρία Δάγλα, 
και την παιδίατρό μας κα.Παρασκευοπούλου.

1 σχόλιο:

  1. Μεγάλο κεφάλαιο στις ζωές όλων μας ο θηλασμός πιστεύω...είναι στιγμές ανεκτίμητες,γλυκές,αρχικά με πόνο ,εξάντληση, αλλά στην πορεία με χαμόγελα ,αγκαλιές και τρυφερά βλέμματα!!αν μπορούσα με μια λέξη να περιγράψω τον θηλασμό και την όλη πορεία μας σε αυτό το τόσο φυσικό,αλλά συνάμμα πολυσυζητημένο θέμα,η λέξη που θα διάλεγα θα ήταν:γαλήνη! αυτό νιώθω και βλέπω και στην κόρη μου οταν θηλάζει.ηρεμεί! απο την πείνα,την δίψα,το χτύπημα που μόλις είχε,τον πόνο στα δοντάκια της,τον όποιο νυχτερινό της εφιαλτη...απο όλα! δυστυχώς η ενημέρωση στη χώρα μας είναι σχεδόν ανύπαρκτη ή κι αν είναι υπαρκτή ,θα είναι ελλιπής.ο θηλασμός είναι η πιο απλή,φυσική τροφή για το μωρό μας απο την στιγμή που γεννιέται! μακάρι όλες οι μανούλες που δεν μπόρεσαν για οποιοδήποτε λόγο να θηλάσουν,να ενημερωθούν και στο επόμενο με το καλό να τα καταφέρουν μια χαρά:-) πάω τώρα,γιατί η κόρη μου και στον ύπνο της ακόμα μαμά μου τζιτζί λέει!χαχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή